Okładka „Gotowanie jest super” prezentuje się na tle innych poradników kulinarnych raczej przeciętnie. Jest wykonana solidnie i profesjonalnie, zarówno w warstwie graficznej jak i samej techniki wykończenia (gruba okładka, ładnie wystylizowana fotografia przedstawiająca autora, oraz czytelna i estetyczna w swej prostocie czcionka), niemniej nie reprezentuje sobą niczego nowego. Kucharz, emaliowany garnek, pęk marchwi i inne – dość przypadkowo dobrane jak sądzę – warzywa. Ot, typowa książka kucharska z gatunku tych porządnie, a nie broszurowo, wydanych.

W środku amatorzy gotowania znajdą ponad osiemdziesiąt bardzo różnorodnych i opatrzonych zdjęciami przepisów. Dania podzielono na sześć kategorii: o poranku, zupy, przy stole; surówki, sałatki, dodatki; deser, z domowej spiżarni. Brzmi dość swojsko i przyznaję, że tego się właśnie spodziewałam – podpowiedzi jak wykorzystać składniki sezonowe i lokalne by przyrządzić dania tradycyjne lub po prostu pochodzące z najbliższych okolic naszego kraju. Tymczasem obok kiszeniaków znaleźć można frittatę z zielonym chimichurri; przepis na mus z selera i pasternaku zderza się z razowymi grzankami z mozzarellą i peperonatą; a szczawiowa konkuruje o względy z np. risottem szafranowym.

Nie jest to oczywiście żaden błąd, czy wada tego tytułu. Osobiście lubię, gdy podręczniki kulinarne posiadają motyw przewodni – nie musi być bardzo ścisły, jak np. kuchnia włoska czy śniadania; wystarczy, że da się w jakiś sposób obronić ­– bo wtedy łatwiej mi z nich korzystać (wiem na co mam ochotę i wiem, gdzie będę miała największą szansę to znaleźć), ale podczas leniwych i luźnych dni chętnie przewracam strony mniej zdyscyplinowanych tytułów z tego gatunku i niespiesznie wybieram danie, by później bez stresu sporządzić listę zakupów i udać się do sklepu. Propozycja Adama Kozaneckiego to doskonała reprezentacja tytułu dla takich działań. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie – zarówno ze względu na różnorodność smakową, jak i poziomu skomplikowania, jeżeli chodzi o przygotowanie posiłku.

Muszę jednak przyznać, że chociaż wszystkie potrawy zawarte w książce wydają się nad wyraz apetyczne (moi faworyci to: chrzanowe chmurki, vongole, tatar z okonia morskiego, rolada z bażanta, budyń różany z kruchym ciasteczkiem), to żadna szczególnie mnie nie zaskoczyła. Zbiór zawiera w sobie dania typowe, z niewielką tylko dawką twórczej inwencji kulinarnej. Podobnie rzecz ma się z opisami poprzedzającymi kolejne działy książki lub fragmentami dopełniającymi niektóre z receptur – wspominanie dzieciństwa, opowiadanie o wartości rodziny; zdradzanie sekretów gotowania, którym bliżej do tajemnicy Poliszynela. To wszystko typowe zagrywki autorów (a może wydawców?), jeżeli chodzi o ogólny wydźwięk poradników kulinarnych. Ma być ciepło, grzecznie, bezpiecznie. I nie mam nic przeciwko temu, ale nie można by choć raz jakoś inaczej? Bez używania tych wszystkich wyświechtanych zwrotów w stylu „śniadanie to najważniejszy posiłek w ciągu dnia”?

„Gotowanie jest super” Adama Kozaneckiego to wydany z dbałością, bardzo bezpieczny zbiór przepisów, przeznaczony przede wszystkim dla początkujących i średniozaawansowanych amatorów kulinarnych eksperymentów. Realizacja propozycji przedstawionych w książce nie wymaga ani szczególnych nakładów finansowych (poza nielicznymi wyjątkami), ani wcześniejszego odbycia kursu gotowania, ani mocnych nerwów. Jest ciepło, domowo, przyjemnie. Jak na babcinym niedzielnym obiadku.