Moją ulubioną grą solo, jest zabawa w „co by było gdyby…”. Funduję sobie tę rozrywkę w korkach, w tramwajach, podczas stania w kolejce. Pomysły, które przy jej okazji zdarzają się pojawiać, bywają naprawdę absurdalne, śmieszne bądź makabryczne, ale mimo wszystko wciąż prawdopodobne. „Dzikie historie” w reżyserii Damiána Szifróna są jak zabawa w „co by było gdyby…”. To wizualne przedstawienie najdziwniejszych historii, które chociaż niecodzienne wciąż mogą się wydarzyć.
Nie ma nic złego w byciu zdziwionym wyznaniem Elliota (chociaż spora część fanów raczej nie jest nim bardzo zaskoczona), o ile pod to zdziwienie nie podszywa się wrogość i wyparcie.
Jeszcze lepiej, kiedy cieszymy się czyimś szczęściem i okazujemy wsparcie. 🙂 Okazujemy więc! 👏
GROTESKA Z DRAPIEŻNYM MORAŁEM
