Moje pierwsze spotkanie z literaturą autorstwa Elżbiety Cherezińskiej miało miejsce tuż po tym, jak przeprowadziłam się do Łodzi. Uczęszczając na zajęcia o łódzkim getcie, poznałam książkę „Byłam sekretarką Rumkowskiego: Dzienniki Etki Daum”, która stała się furtką dla moich późniejszych zainteresowań. Zaintrygowana postacią Rumkowskiego sięgnęłam po „Fabrykę muchołapek” czy „Biednych ludzi z miasta Łodzi”. O Cherezińskiej i jej prozie niestety zapomniałam. Do chwili aż w propozycjach wydawniczych pojawił się „Turniej cieni”, apokryf dotyczący XIX-wiecznej, porozbiorowej Polski.
Jak na hype windujący oczekiwania ponad sufit, już wynik na poziomie 70% potwierdzałby, że jest bardzo, BARDZO dobrze.
W przypadku takich oczekiwań po prostu nieuniknione są głosy rozczarowania, które nierzadko rzutują na opinie, które z kolei skutkują zaniżeniem średniej.
POLSKOŚĆ BYWA MĘCZĄCA
