Jest coś metafizycznego w islandzkich widokach; coś, czego nie sposób opisać, czy przełożyć na fotografię. Islandia zdaje się trwać na granicy istnienia i niebytu, jakby w tej formie nie mogła być realna; zachwyca i przeraża jednocześnie. Nie wiem, czy potrafiłabym wyobrazić sobie lepsze i jednocześnie gorsze miejsce na przejście żałoby. Bo właśnie o radzeniu sobie ze śmiercią jest „Biały, biały dzień” (reż. Hlynur Pálmason), którego akcja rozgrywa się na prowincji tej tajemniczej wyspy.
Nagrodzone zostały głównie te tytuły/osoby, które albo widziałem i wiem, że były bardzo dobre, albo nie widziałem, ale wydają mi się na tyle ciekawe, że i tak są na mojej liście #mustsee. Tylko kilka wyjątków było dla mnie zaskoczeniem. /k
Wyjątkowo żadne z nas nie ogląda dziś ceremonii #ZłoteGloby2021/ #GoldenGlobes. Czytam jednak właśnie tweety z kolejnymi werdyktami w poszczególnych kategoriach i póki co nie mam kurczę zastrzeżeń, niezależnie od własnych typów. Zasłużone nagrody lądują we dobrych rękach. 👏 /k
BŁĄDZENIE WE MGLE
