Jest coś metafizycznego w islandzkich widokach; coś, czego nie sposób opisać, czy przełożyć na fotografię. Islandia zdaje się trwać na granicy istnienia i niebytu, jakby w tej formie nie mogła być realna; zachwyca i przeraża jednocześnie. Nie wiem, czy potrafiłabym wyobrazić sobie lepsze i jednocześnie gorsze miejsce na przejście żałoby. Bo właśnie o radzeniu sobie ze śmiercią jest „Biały, biały dzień” (reż. Hlynur Pálmason), którego akcja rozgrywa się na prowincji tej tajemniczej wyspy.
Trochę przypadkowo oglądam sobie zapis streama tvgry z #Returnal, bo z rozpędu włączył mi się w tle na telewizorze przy przeglądaniu social mediów w komórce.
I tak sobie myślę, że ta gra korci mnie jeszcze bardziej, niż zakładałem. Eh... a kupka wstydu już taka wysoka! 😬 /k
My Life Top Movie List high position, now on Hulu. A reminder to get myself a Blu-ray copy. https://twitter.com/ZooeyDeschanel/status/1390030805078925312
BŁĄDZENIE WE MGLE
