„Do jutra w Amsterdamie” Agnieszki Zakrzewskiej pozostawiło czytelników i czytelniczki z lekką goryczą na ustach. Z jednej strony cieszyło, że powieść nie zakończyła się oczywistym happy endem, z drugiej jednak nazbyt emocjonalna decyzja protagonistki historii o opuszczeniu Holandii wydała się przesadzona. Co przynoszą odbiorcom „Pocztówki z Amsterdamu”?
Nie wątpię, że na świecie żyją ludzie, którzy zawsze spadają na cztery łapy, a każdą trudność czy porażkę potrafią przekuć w sukces albo – ewentualnie – motywator do rozwoju i działania. Za dużo jednak funkcjonuje już takich bohaterek w literaturze obyczajowej, bym gładko potrafiła przełknąć ich wtyki u losu. Historia Agnieszki z „Do jutra w Amsterdamie” to doskonały przykład tego, jak irytujący potrafi być marysuizm.
Nie ma nic złego w byciu zdziwionym wyznaniem Elliota (chociaż spora część fanów raczej nie jest nim bardzo zaskoczona), o ile pod to zdziwienie nie podszywa się wrogość i wyparcie.
Jeszcze lepiej, kiedy cieszymy się czyimś szczęściem i okazujemy wsparcie. 🙂 Okazujemy więc! 👏
MARY SUE WRACA DO DOMU
WIZJA SŁODKA JAK STROOPWAFEL
