Przeżycia lub braki doświadczeń z okresu młodzieńczego determinują nasze przyszłe pragnienia i dążenia, kreują nasze lęki i obawy. Rozwody rodziców, którzy podobno mieli być ze sobą na zawsze, mogą zachwiać wiarą w monogamiczną miłość lub małżeństwo; brak ojca może przełożyć się na obsesyjne pragnienie bycia ojcem lub wprost przeciwnie – strach przed posiadaniem dziecka; śmierć kogoś bliskiego jest w stanie zniechęcić nas do budowania więzi, by unikać ponownego bólu ewentualnej straty. Noblista Orhan Pamuk w swojej dziesiątej książce pt. „Rudowłosa” pisze właśnie, między innymi, o wpływie przeszłości na ludzką przyszłość.
Rzadko komentuję posty na FB, ale dziś moją uwagę przykuł jeden z poruszonych w komentarzach tematów.
Zwróciłem uwagę na modny dziś ironiczny i protekcjonalny ton, którym traktuje się często nielubiane teksty kultury, ale i rozmówców w sieci. Czy serio tak chcemy rozmawiać? /k
STUDNIA BEZ DNA
