niebezpieczne kłamstwaTAJEMNICE DLA NIEWTAJEMNICZONYCH
Najpierw była seria „Szeptem”, która zrobiła na mnie jako takie wrażenie, później „Black ice”, który już nawet tych miernych emocji nie wywołał. Gdy Becka Fitzpatrick zdecydowała się pożegnać młodzieżowy paranormalny romans na rzecz młodzieżowego thrillera/kryminału, miałam nadzieję na kolejną mikrorewolucję wśród literatury dla nastolatków. Niestety, nic takiego się nie wydarzyło. Fitzpatrick jednak jak widać postanowiła się nie poddawać.

Zza zroszonej deszczem szyby, znajdującej się na pierwszym planie okładki powieści, spogląda na czytelnika z pozycji en trois quarts młoda, najpewniej nastoletnia dziewczyna. W jej rzuconym przez ramię spojrzeniu jest coś niepokojącego i tajemniczego. Coś, co każe interpretować szybujące nad nią ptaki jako metaforę pragnienia wolności, ale również symbol ukrycia w jakimś odległym miejscu. Podkreśla te podejrzenia zamglone tło, w którym znajduje się najpewniej jakiś nadwodny (jezioro?) teren. Ponadto kolorystyka okładki – chłodny niebieski, błękit i granat – wskazuje na nostalgię, tęsknotę i melancholię.

niebezpieczne kłamstwa17-letnia Estella jest uczestnikiem dramatycznego wydarzenia, na skutek którego zostaje objęta programem ochrony świadków. Od chwili, gdy przedstawiciele prawa wywożą ją z Philadelphii do Thunder Basin w Nebrasce, musi porzucić dotychczasowe życie – łącznie z przyjaciółmi, rodziną, a nawet nazwiskiem. Dodatkowo, jej chłopak, który także trafił pod opiekę państwa, został odesłany w inne miejsce. Osamotniona, przerażona i nieprzyzwyczajona do funkcjonowania w małym miasteczku – już Stella, a nie Estella – musi zbudować swoje życie od podstaw. A wszystko to pod czujnym okiem opiekunki zastępczej, emerytowanej policjantki o bolesnej przeszłości. Wkrótce Stella zaczyna wdrażać się w zasady obowiązujące w nowym miejscu. Znajduje pierwszą w życiu pracę, dołącza do lokalnej drużyny, zawiera pierwsze przyjaźnie i robi sobie wroga. Ponadto na jej drodze staje przystojny Chet. I nagle, gdy zaczyna zapuszczać korzenie, przeszłość o sobie przypomina. I nie chodzi wyłącznie o wyrzuty sumienia względem poprzedniego partnera, Reeda…

Historia „Niebezpiecznych kłamstw” to jedna z tych fabuł-klisz, w których od samego już opisu powieści wiadomo, jak się skończy. Brak tutaj zaskakujących zwrotów akcji, a wszystko toczy się doskonale znanym i utartym torem, w którym sztampowe sekrety wychodzą na jaw, a początkowo zbuntowany mieszczuch, odkrywa w sobie drugą naturę miłośnika wiejskiego spokoju. Bohaterowie popełniają te same błędy, które popełniły przed nimi tysiące innych postaci w tysiącach innych tytułów. Jest tak, jak podczas oglądania kolejnego z taśmowych horrorów, gdy widz krzyczy do blondynki „nie idź tam!” albo „za tobą”, a ta i tak robi to samo, co całe zastępy blondynek z horrorów robiły przed nią. Jeżeli więc liczycie na coś nowego, świeżego i oryginalnego – rozejrzyjcie się za inną powieścią.

Przez całe życie próbujemy uciekać przed własną przeszłością, ale nie zdajemy sobie sprawy, że jesteśmy z nią nierozerwalnie związani i nigdy nie zdołamy się od niej uwolnić.

Jeżeli jednak macie po prostu ochotę na coś lekkiego i prostego, „Niebezpieczne kłamstwa” to właściwy adres. Nieskomplikowana historia pozwala bezstresowo zabić kilka godzin i podładować baterie, znajdującego się na wyczerpaniu (np. z powodu sesji) mózgu. Fabuła, chociaż przewidywalna, wciąga na tyle, że książkę spokojnie można skończyć w dwa wieczory czy jedno leniwe popołudnie. Niewyszukany język, typowy dla młodzieżowej beletrystyki bez większych aspiracji, sprawia, że przez „Niebezpieczne kłamstwa” po prostu się przemyka – bez głębszych refleksji czy postojów w celu dokładniejszej analizy jakiegoś wątku albo wydarzenia.

Bohaterowie, jak to u Fitzpatrick, nakreśleni są miernie. Stella irytuje przez trzy czwarte powieści do tego stopnia, że zaangażowanie Cheta w tę relację – zwłaszcza, że wydaje się porządnym i miłym facetem – czytelnika zwyczajnie dziwi. Wątek narkomanii i związanego z nim przebaczania jest tak absurdalnie naiwny, że śledząc wskazówki bohaterów o miłosierdziu, miałam ochotę rzucić czytnikiem o ścianę. Innymi słowy, wierność psychologiczna względem rzeczywistości mocno tutaj kuleje. Naprawdę nie rozumiem, dlaczego tak duża część autorów uparła się, by tworzyć kolejne ofiary marysuizmu.

Łatwiej bowiem porzucić, niż zostać porzuconym.

Niebezpieczne kłamstwa” to książka, która świetnie sprawdzi się na letnim wypadzie nad morze czy jezioro. Leżak, kocyk i chłodny niskoprocentowy alkohol to rodzaj wypoczynku, który doskonale koreluje z podobną, niewymagającą szczególnego zaangażowania lekturą. Być może zainteresuje także młodych, niedoświadczonych w podobnym gatunku odbiorców, dla których rozszyfrowanie wykorzystanych schematów nie będzie równie oczywiste. Z kolei dojrzali odbiorcy, zwłaszcza fani kryminału i thrillera, skazani są na przejście przez ten tytuł z pogardliwym uśmieszkiem na ustach, a może nawet zamknięcie książki wkrótce po jej otworzeniu. Zastanówcie się, z którą grupą moglibyście się utożsamić i sami podejmijcie decyzję, czy warto dawać szansę kolejnej historii Becki Fitzpatrick.

Za ebooka dziękujemy: Woblink

Alicja Górska