Tak jak kino, korzystające z dorobku Jane Austen już od początku lat 40., tak i ja od lat dostrzegam niezwykłość tekstów autorki. Bohaterki Austen uwodzą mariażem niezależności i romantycznej wiary w idealną miłość. Od lat – za sprawą takich tytułów, jak „Duma i uprzedzenie”, „Mansfield Park” czy „Emma” – miliony wrażliwych dusz na całym świecie uczą się walki o uczucie. „Przyjaźń czy kochanie” w reżyserii Whita Stillmana to jednak zupełnie inna opowieść.
Śniło mi się dziś, że dzwonił do mnie prof.Bralczyk, a ten fakt tak mnie zestresował, że się obudziłem.
Ilekroć sobie ów sen przypominam, zastanawiam się, czy gdzieś nie walnąłem jakiegoś żenującego byka (i czy ma to jakiś związek z moją pracą w rekrutacji na UŁ).
SALONOWE INTRYGI
